Desapareceu por un instante.
Por uns minutos,
por unha eternidade.
do tempo e da distancia.
Na dor que coñeceu,
tan cerca e tan lonxana.
Detívose por ela,
por el e por o gran El,
pola dor que sabe
supón esa pérdida.
Pola imposibilidade de
volver ter unha conversa,
e polo recordo del,
da súa presencia.
Parou. Detívose.
Desapareceu por un instante.
Por uns minutos,
por unha eternidade.
Detívose pola dor,
pero máis pola impotencia,
por saberse moi lonxe
de quen necesita unha aperta.
pareceu un lugar tan lonxano,
poucas veces estar fóra
foi razón para doer tanto.
No hay comentarios:
Publicar un comentario